خصلت‌های خوب...
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ»
دلم در این روزها خصلت‌های خوب می‌خواهد…
دلم گوش به فرمان امام زمان خود بودن می‌خواهد، بدون چون و چرا! مانند مسلم‌بن‌عقیل!
دلم نظر عنایتی از امام زمانم (ارواحنا له الفدا) می‌خواهد، که اگر از بی‌تفاوتی راهم را کج کردم، امامم با قاصدی مرا دعوت به همراهی کند، مانند زهیربن‌القین!
دلم شجاعتی کم‌نظیر می‌خواهد، تا آن‌جا که با آخرین نفس و تا آخرین قطره‌ی خونم پاسبان حریم رسول‌الله (صلی‌الله‌علیه‌وآله) باشم، تا جایی که امام زمانم پاداشم را فقط از خدا بخواهد، مانند حبیب‌بن‌مظاهر!
دلم می‌خواهد در مقابل کفر با تیرهای زهرآگین قلبشان را نشانه روم تا اهانت به خاندان رسول‌الله (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را در لحظه، با آتش خشم خداوند به آن‌ها بچشانم، مانند نافع‌بن‌هلال!
دلم آزادگی و آزاده بودن می‌خواهد که در لحظات حساس زندگی، بهترین تصمیم عمرم را بگیرم و نامم جاودانه بماند، دلم توبه‌ای نصوح می‌خواهد، مانند حربن‌یزیدریاحی!
دلم می‌خواهد به اندازه‌ی توانم اثرگذار باشم، مانند علی‌اصغر شش‌ماهه! مانند رقیه سه‌‌ساله!
دلم می‌خواهد در جوانی جانم را در طبق اخلاص گذاشته و پیشاپیش همه به سمت شهادت روم، این أحلی من العسل، مانند قاسم، مانند علی‌اکبر!
دلم عشقی عمیق می‌خواهد به امام زمانم تا جایی که ارادت خود را در آوردن آب هم نشان دهم، با دست اگر نشد با دندان، مانند قمربنی‌هاشم!
دلم صبر می‌خواهد، صبری عظیم و غیر قابل وصف در تحمل مصیبت‌ها و شهامت و قلبی بزرگ برای دفاع و زنده نگه‌داشتن حق، مانند زینب‌کبری (سلام‌الله‌علیها)!
دلم روشن‌گری کردن برای دینم را می‌خواهد حتی اگر بیمار باشم مانند امام سجاد (علیه‌السلام)!
دلم حسینی‌وار زیستن و حسینی‌وار از دنیا رفتن می‌خواهد!
دلم امام زمانم را می‌خواهد، آن قائم بر حق! آن منتقم خون حسین (علیه‌السلام)!
خداوندا دلم خصلت‌های خوب می‌خواهد، عنایتی کن! عنایتی کن و دل خسته و بی‌قرارم را آرام نما!
«اَللهُمَ اجْعَلْ مَحْیایَ مَحْیا مُحَمَدٍ وَ آلِ مُحَمَدٍ وَ مَماتی مَماتَ مُحَمَدٍ وَ آلِ مُحَمَدٍ»
آسمان خون گریه کن!
«بِسْمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم»
ابومِخْنَف گفت: لَوْزان از افراد قبیله‌ی بنی عَکرمه نقل کرد: یکی از عموهایم از حسین (علیه‌السلام) پرسید: «مقصد تو کجاست؟» حسین (علیه‌السلام) جوابش داده بود.
وی به حسین (علیه‌السلام) گفت: «تو را به خدا بازگرد! به خدا سوگند جز به طرف نیزه‌ها و تیزی شمشیرها نمی‌روی. زیرا اینان که به دنبال تو فرستاده‌اند اگر زحمت جنگیدن را کشیده و شرایط را آماده می‌کردند و آن‌گاه به سوی آنان می‌رفتی، کار پسندیده‌ای بود. اما با این توصیفی که می‌کنی من معتقدم که این کار را انجام ندهی».
حسین(علیه‌السلام) گفت: «ای عبدالله! این مسائل بر من نیز پوشیده نبوده و نظر تو درست است، لیکن بر فرمان خدا نمی‌توان غلبه کرد». سپس از آن‌جا حرکت کرد.*
به راستی که سالار شهیدان دعوت حق را لبیک گفت و به سوی عشق‌بازی با معبود شتافت.
چه عظیم است این حرکت که دل در گرو عشقی جاودانه بگذاری و با تمام دارایی به سمت آن بروی هر چند که رسیدن به آن عشق جز با ریختن خونت به وصال نیانجامد و این از عظمت عشق معبود حکایت می‌کند که برای خالصان درگاهش وصال خود را با خریداری خون سرخ‌شان و عظیم و جاودانه کردن آن به سرانجام می‌رساند.
پس ای آسمان رواست که در فراق نوری عظیم به وسعت جهان به جای باران خون بباری!
______
*مقتل الحسین (علیه‌السلام)، نوشته ابومخنف لوط بن یحیی ازدی، ص196، روایت 44
ندای «انا المهدی»
«بِسْمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم»
می‌نویسم که شب تار سحر می‌گردد
تقویم را نگاه می‌کنم، چیزی تا آمدن محرم نمانده است. فقط چند روزِ دیگر مانده تا قافله‌ی امام حسین (علیه‌السلام) در دل کرب و بلا با اجبار بار بگشایند!
محرم که نزدیک می‌شود صدای زنگ قافله، صدای پا و شیهه‌ی اسب‌ها، صدای به هم خوردن شمشیرها و صدای ناله و فریاد از دل تاریخ به گوش می‌رسد و قلب‌ها را هوایی و چشم‌ها را گریان می‌کند.
در دلم می‌گویم، کاش در این آخرین جمعه‌ی مانده تا محرم قفل هزار ساله‌ی غیبت باز می‌شد و آقایی عَلَم به دست از دل تاریخ ظهور می‌کرد تا محرم امسال برایمان تداعی واقعی آن سال‌ها باشد، اما با تفاوتی زیبا؛ این‌بار دیگر نوبتی هم باشد نوبت سرافرازی خاندان بنی‌هاشم و ریختن خون یزیدیان زمان است…
کاش و ای کاش در این جمعه‌ها می‌آمد آن مسافر، با ندای «انا المهدی» و این بار صدای پای اسب و شمشیر خبر از پیروزی و شادی می‌داد…
کاش می‌آمد و پس از پیروزی، حسین (علیه‌السلام) را با قامت استوارش می‌‌دیدیم و این بار در عاشورا با انتقام و ریختن خون یزیدیان نفرت‌بار به جای عزا بانگ شادی و سرور در عالم می‌پیچید و دیگر خبری از ناله‌های دل‌سوختگان اسیر شده به گوش نمی‌رسید…
آیا می‌شود با چشمان‌مان چنین روزهایی را ببینیم؟!
ای کاش می‌شد…
یک نفر مانده از این قوم که بر‌می‌گردد…
